Endonezya'daki Sulawesi adasında yaşayan yerli halkın, oldukça tuhaf hatta ürpertici bir geleneği var. Onların açısından bakıldığında son derece normal görünen bu gelenekte, sanki ölüye saygı olayını biraz abartmışlar.
Sulawesi halkı maddi durumları elverdiği sürece, sevdikleri ölülerin cenazesini aylarca, bazen yıllarca erteleyerek, beraber yaşamaya devam ediyorlar. Cenazesi yapılana kadar, ölüye hasta muamelesi yapılıyor, bakımı yapılıyor,
yemek ve su veriliyor. Ayrıca, mandaların ölüyü ahirete taşıyan birer
araç olduğuna inanılıyor. Ölen kişinin mandası olmaması, onu hızlıca taşıyabilecek bir aracının olmaması anlamına geliyor.
Cenaze günü geldiğinde ise, ne kadar çok manda kurban edilirse o kadar çok prestij anlamına geliyor. Sulawesi halkı, geceleri, ölen kişinin odasının ışığını bile açık bırakıyor. Cenazesi yapılan ölüler ise birkaç yıl sonra tabuttan tekrar çıkarılıyor ve ikinci bir cenaze düzenleniyor. Bu, hem onları anmak, hem de eskiyen giysilerini değiştirmek için yapılıyor.
Ma'nene' denilen bu gelenek sayesinde, atası öldükten sonra doğan torunlar, onu görme ve tanıma fırsatı da buluyor. Bu geleneklerinin dünyanın diğer yerlerinde tuhaf karşılandığını biliyorlar ama bunun onlara özgü, değerli bir inanış olduğunu düşünüyorlar. "Biz ölülerden korkmayız, atalarımıza olan sevgimiz o kadar büyük ki, korkumuzun üstüne çıkıyor." diyorlar.
3 yaşındaki bu küçük
kız fotoğraf çekildikten bir gün önce ölmüş.
Kız kardeşleri ve kuzenleri onunla bir hastayla konuşur gibi konuşup sarılıyorlar. Sulawesi yerlileri ölülerinin ruhuna tapıyorlar, ama diğer yandan tanrıya da inanıyorlar.
